Zasady kierowania do Domu Pomocy Społecznej
Podstawę prawną do skierowania do domów pomocy społecznej stanowi art. 54 ust. 1 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, którego treść mówi, że osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Jeżeli zostały spełnione powyższe przesłanki, do wydania decyzji kierującej do odpowiedniego typu domu konieczne jest zebranie odpowiednich dokumentów.
Do domu kieruje się na podstawie:
- pisemnego wniosku osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, zwanej dalej ,,osobą ubiegającą się", złożonego do ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania lub pobytu w dniu jej kierowania; za zgodą osoby ubiegającej się lub jej przedstawiciela ustawowego wniosek może zgłosić inna osoba fizyczna lub prawna, a także powiatowe centrum pomocy rodzinie lub ośrodek pomocy społecznej;
- rodzinnego wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się w dniu jej kierowania, zawierającego w szczególności pisemne stwierdzenie braku możliwości zapewnienia usług opiekuńczych opiekuńczych w miejscu zamieszkania przez rodzinę i gminę;
- zaświadczenia o dochodach osoby ubiegającej się o miejsce w domu pomocy społecznej lub o dochodach opiekunów prawnych ( jeżeli sprawa dotyczy skierowania dziecka lub osoby ubezwłasnowolnionej, nie posiadającej dochodu) odpłatność za pobyt w domach pomocy społecznej to 70% dochodu mieszkańca.
Tryb kierowania osób do domów pomocy społecznej przedstawia poniższy schemat.